Günümüz insanı dinin yerine parayı, tevhidin yerine üretimi, ibadetin yerine ekonomiyi, hakikatin yerine gücü, olgunluğun yerine lezzeti ve kendine egemenliğin yerine doğaya egemenliği geçirmiştir.Günümüz insanı tüketim için yaşamakta,artık geçmişteki gibi kemale, değere, güzelliklere, iyiliğe, basirete, cömertliğedeğer veren değil, aksine parayı ve zevki perestiş edinen bir toplum olma yolunda ilerlemektedir. Öyle ki paraya deli divane, zevki sefaya meftun, tüketimin kulu olduğundan da habersizdir. Günümüzde çoğu insan kendi yerine parayı hissedip algılıyor, kendi varlığını tanımıyor, kendi yerine paranın varlığınıkabul ediyor. Günümüz insanı, ürettikçe ve servet biriktirdikçe para karşısında bozuluyor. Şu şekilde: Tıpkı divane gibi, tıpkı kendini makine hisseden hasta gibi insan paracı oluyor ve kendisini "insani ben" yerine "para beni", " altın beni", çek beni", "poliçe beni" olarak algılıyor. Hal bu ki insan kendisini irade sahibi, maddi ve manevi yetenekler sahibi olarak hissederse, insani sorumluluğunu, imkânlarını hissederse, bir takım değerleri, erdemleri, saygı ve hürmeti, yaşamının bir parçası kabul ederse, hayatını "ben" merkezli değil de "biz" merkezli hale getirirse işte o zaman insan kendisinin kim olduğunu ve sahip olduğu değerleri bilir ve yaşamını da ona göre tanzim eder. Aksi halde her şey çıkmaza girer. Umutsuzluk, itikatsızlık baş gösterir. İnsandaki temiz ve derin bir öz kaybolur. Bu da ahlaki krizin, insani krizin çöküşü doğurur. İslam Peygamberi İslam"ın tarihinde, dininde, toplumunda, ümmetinde dünyaya yönelmede, tabiata yönelmede, tek taraflı harekete karşı çıkıyor hem maddi ve hem de manevi hayatla birlikte yürümelerini istiyordu. Ancak ne varki Hz. Peygamberden sonra sürgün veren dünyevilik çok geçmeden baş gösterdi. Daha Hz. Ali Halife seçildiğinde bakıyor ki toplum paracı olmuş. Peygamberin ashabının bir kılıçtan, iman ve paklık dolu gönülden başka hiçbir şeyleri yokken, şimdi artık o Medine yok, şimdi dünya malı, savaş ganimetleri, zekât, çok miktarda Medine"ye akıyor.Gönüllerinde paraya, para biriktirmeye, altın biriktirmeye, servet biriktirmeyeheves etmek yeşermiş. Sahabeden Abdurrahman b. Avf yayla köşkü yapıyor. Hz.Peygamber zamanında Halit b. Velit, Hıristiyan kabile reislerinden birini esir almıştı.Onu Medine"ye getirmek istiyordu, üzerinde çok değerli bir elbisesi de vardı. Bu elbise Medine"de çok dikkat çekti. Hz. Peygamber, Sad b. Muaz"ın cennetteki pamuklu elbisesinin veya şalının bundan daha güzel olduğunu söyledi. Bu gün dünya düşkünlüğünün, para kazanma aç gözlülüğünün, kazanç arayışının, sömürerek kazanç elde etme üzerine kurulu kapitalizmin girdabına düşen çoğu Müslümanlar servet edinme, para biriktirme yolunda girmedikleri kalıp çevirmedikleri dolap kalmıyor. Savaşa göre hazırlanmış kapitalizmde dini inanç ve dini yaşam biçimini yönlendiren ve bireyi kendisine esir eden kapitalizmin ağının Müslümanlar farkında bile olmuyor. İslam Dininin ilk daveti her kesin hakkı ölçüsünde eşitliğe,kanaate ve adalete dayanır. İlahi hikmet, bilgi, basiret, maneviyat, ahlak üzere kurulu, sınıfsal çelişkiden, açlıktan, zulümden ve sömürüden ıztırap duyan bir toplumun oluşmasını dinin temel rüknü olarak kabul ediyor.