Asırlar ötesine giderek, en eski, din kitaplarından başlayarak filozofların eserlerini gözden geçiriniz, iyilik ve doğruluğu insanlık için, ulus için, toplum için yegâne meziyet saymayana rastlayamazsınız. Tüm dinler ve tüm filozoflar, bir ulusun, bir toplumun yükselmesini, medeni bir toplum olmasını o toplumda yaşayan insanların doğru ve dürüst olmaları ile özdeşleştirmişlerdir. Yalanın, hilenin ve güvensizliğin egemen olduğu uluslar ve topluluklar ise ya geriliğin, açlığın ve sefaletin boyunduruğu altında ezilmişler ya da yok olmaya mahkûm olmuşlardır.

Çağımızda gelişmiş ülkelerde en önde olan ve kalkınmalarının temel felsefesini oluşturan her şeyden önce güvenli yaşam ve huzurlu bir ortamın olmasıdır. Güven bunalımının yaşandığı, kötü insanların, yalancı kişilerin egemen olduğu toplumlarda insanlar tereddütler içinde çırpındığı gibi, kalkınmış ülkelerin alaylı bakışlarının hedefi haline gelmekten de kurtulamazlar. Güven ve dürüst olma değerlerini yitiren bir toplum, bir ülke paranın cazibesine kapılarak gelişmiş ülkelerin kapısında beyhude yere yorulur. Çünkü fakir, yoksul ve yalancı bir dille hakikatin söylenmediği ve kabul edilmediği herkesçe bilinir. Zaten güven duygusu zayıflamış veya güven ahlakının aşınmış olduğunu fark eden insanlar ve ülkeler birbirlerine karşı ilişkilerindeki bağları koparırlar. Çünkü böyle bir toplumda güven bunalımı meydana gelmiştir de ondan. Güven bunalımı ise kargaşayı doğurur. Kargaşa ise şiddeti, kini ve nefreti toplumda egemen kılar. Böylece insanlarda iyi olmanın, doğru dürüst yaşamanın bir anlamının olmadığı, iyi meziyetlerin bir değer ifade etmediği inancı egemen olur.

Hal bu ki, bir ulusun bireyleri için, bir insan için, hele hele bir Müslüman için en büyük meziyet doğruluğu ve dürüstlüğü yaşamının vazgeçilmez bir parçası olarak görmek ve ona göre yaşamaktır. Yüce Dinimizin en önde gelen değerlerinin başında dürüst olmak, doğru ve düzgün bir hayat yaşamak esas kabul edilmiştir.