Dershanelerin ve cemaat okullarının kapanmasının ardından oluşan boşluğun doldurulması için olsa gerek, özel okullar furyası başladı.
Bizim kuşak, devletin müesses nizamının korunması esas alan, Anayasa,Milli Eğitim Temel Kanunu doğrultusunda eğitim öğretim aldık. Otoriter,koruyucu, özverili öğretmenler elinde terbiye aldık. Varını veren utanmaz; o öğretmenler dağarcıklarında ne varsa bize bahşettiler. Onların birçoğu müteveffa , nur içinde yatsınlar. Kurt ulusumdan gördüğünü işler; bizler de aynı pedagojik anlayış içinde varımızı yoğumuzu öğrencilerimiz için seferber ettik. Hiçbir şeyi kendimize külfet saymadık. Onlar da kendilerinden beklediklerimizi boşa çıkarmadılar.
Bu güzel düzeyli eğitim ve öğretim devam ederken, ülke nüfusu hızla arttı. Ara rejim arayışları, siyasi mülahazalar, bir takım kamplaşmalara neden olmaya başladı. Görüşe uygun kadrolaşmalar, öğretmen, yönetici atamalarındaki kayırmacalar eğitim ve öğretimi dejenere etti. Meydanı da hayli boş bulan cemaatler, vakıflar, dernekler hızla okullaşmaya yöneldiler. Eğitimde bir boşluk vardı. Bunu birilerinin doldurması gerekiyordu. Bu kesim, muhafazakar toplumun hassasiyetlerini iyi bildikleri için de nabza göre şerbet vererek serpilip büyüdüler. Herkes bir tarafa çekiştirmeye başladı. Yürürlükteki 625 Sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu, Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Özel Öğretim Kurumları Yönetmeliği"ne rağmen; cami ne kadar büyük oluşa olsun, hoca bildiğini okur misali, en basitinden isimlerinde, tabelalarında yabancı bir kelime kullanılmaması gerekirken kolej kelimesini kullanmaya özen gösteriyorlar. Kentimizdeki ona aşkın okullarımızı aynı kategoride değerlendirmek haksızlık olur
15 Temmuz öncesi Kahramanmaraş"taki eğitim ve öğretimi hayal süzgecinden geçirin; devlet okullarındaki kadrolaşmayı, adını zikretmek istemediğim: dershane, okullar, özel etüt merkezleri, anaokulları, öğrenci yurtları kimseye hayat hakkı tanımamaktaydı. Yeniçeri ocağına asker devşirir gibi devlet okullarındaki temayüz etmiş öğrencilere kanca atılıp transferler yapılması belleklerde Bu konuda en çok üzüldüğüm husus ;bu pırıl pırıl ülke çocuklarının heder edilmesidir.
Bir musibet, bin nasihatten yeğdir. Ülkemiz ve kentimiz bu musibeti gereğince yaşadı ve bedelini de ödedi. Bu işgalcilerin doldurduğu mekan boşaldı. Kentimiz sos yo ekonomik bakımından on birinci sırada , ekonomik refah hayli arttı. En kıymetli varlığı evladının da güvenilir ellerde eğitim görmesini ister. Yapmayacağı fedakarlık yoktur.
Özellikle özel öğretime devletin de katkısı da girince ,bu iş iyi bir rant kapısı oldu. Bizlere çok büyük sorumluluklar düşmektedir. Evlatlarımız bize Cenab-ı Allah"ın emanetidir. Bir mühür, bir müdür anlayışıyla kurulan okullara çok dikkat etmek gerekir. Kimse yoğurdum kara demez.
