Sevgili Okuyucularım! Mübarek Ramazan ayının hem iç dünyamızı hem de dış dünyamızı aydınlatan feyizli ve bereketli bir ay olduğunu hepimiz biliyoruz. Onun içindir ki bu ayda ruhen ve bedenen arınarak yüce değerlere ve İlahi rızaya erişme gayreti içinde olmalıyız.
Bunun için de öncelikle toplumun bir bireyi olarak önce kendimizi tanımamız ve kendi zihnimizin ürünü olan yaptıklarımızdan sorumlu olduğumuzu bilmeliyiz. Sonra da dünyanın var oluş sebebini, içinde yaşadığımız dünyayı, onun sefaletini, karmaşasını, ıstırabını, sevincini bilmeliyiz. Bu takdirde yaşamın hikmetini dolayısıyla hakikati /yaratılış nedenini bilmiş oluruz. İşte böyle bir insana Yüce Dinimiz dindar insan diyor. Gerçekten de böyle bir insan, her an yeni baştan hayatı anlar ve yaşamın olağanüstü önemini keşfeder. Hem kendisini ve hem de başkalarını aydınlatacak olan da böyle bir insandır. Zaten insan olarak önce kendimizi anlamak ve kendimiz hakkında bilgi öğrenmekle mükellefiz. Bu da kendimizi sürekli gözlemlemekle mümkün olur. Davranış şeklimizi, konuşma biçimimizi, bir çiçeğe, bir ağaca, bir hayvana, bir canlıya nasıl baktığımızı, bir insanla nasıl konuştuğumuzu, ellerimizin, gözlerimizin hareketini, zihnimizin nasıl çalıştığını sürekli kontrol etmek bir insan olarak görevimizdir. Ancak böylece ben" merkezli kullandığımız zihnimizi gözlemleriz. Açgözlü bir kişi, hırslı bir insan olduğumuzun, son derece karmaşık ve doyumsuzluk duygusunun esiri olduğumuzun farkına o zaman varırız. Böyle bir sonuç bizi, açgözlü, bayağı, kıskanç, zalim, şiddet düşkünü, kaba, bencil bir yarışımcı ruha sahip birey olmaktan arındırır.
Kendini tanımak bilgeliğin de başlangıcıdır. Bu da kendi bencil, dar, bozulmuş zihnimizden arınmakla olur. İbadetlerimizin ve her gün tekrarladığımız dualarımızın bizleri ıslah edememiş olmasının nedeni budur. Bunun en önemli nedenlerinden birisi de Yaratıcıya sözcükler düzeyinde ibadet etmemizdir. İbadetlerimizde ve çoğu dualarımızda okuduğumuz, tekrarladığımız cümleleri zihinlerimiz algılamamakta, alışıla gelmiş sözcüklerin ve duaların kuru bir tekrarından ibaret olmaktadır. Dua, istemeye hakkımız olmayan şeyi istemek değildir. Gerçekten yaşamımız erdemli değilse, içimiz, dışımız bayağı ise, hak etmediğimiz halde olağanüstü bir şey istiyorsak; Yaratıcıya ibadet etmemize rağmen, yaşantımız, varlığımız, düşüncelerimiz ve eylemlerimiz İlahi değilse Hakk neylesin bizimle.
İşte Ramazan ayını tüm bu duygu ve bu değerlerle sürdürdüğümüzde feyizli ve bereketli bir ömür geçireceğimiz kuşkusuzdur.
