Filmden tam anlamıyla tad almak için filmin karşısına geçmeden önce hakkında olabildiğince az şey okumak ve duymak gerek. Hatta bazı tür filmlerde fragman bile izlenmemeli. Yönetmen ve senarist isimlerinden filmi izleyip izlememe kararı verilebilir. Benim en favori yöntemim, film sevdiğim arkadaşlarımdan aldığım önerileri bir yerlere not etmek. Zaman buldukça da izlemek.

Patlamış mısır bir filme yapılabilecek en büyük hakaretlerden

Patlamış mısır, cips veya benzeri bir şey yerken insan karşısında konuşanın dediklerini bile tam olarak anlayamaz. Filmlerin büyük çoğunluğu daha önce hiçbir fikir sahibi olmadığımız bir konuyu anlatmak için üretildiğini düşünecek olursak. Hiçbir fikriniz olmadığı bir konuda bilgi ve fikir alırken bir şey yemek, hem sonraki patlamış mısır tanesini bulurken kaba bakma eğilimden ötürü dikkati sarsar hem de yerken oluşan gürültüden dolayı filme olan odağınızı azaltır. Ağız, yapısı gereği içerisinde bir şey öğütülürken yanınızdakilerden çok size gürültü yapar. Siz bir film yazmış ve/veya yönetmiş olsaydınız, izleyicinizin filminiz yerine aptal patlamış mısırla ilgilenmesinden rahatsız olmaz mıydınız?

Patlamış mısır hakkında gereksiz bilgi
Amerika`da yaşanan Büyük Kriz (Büyük Buhran) esnasında halk açlık ve işsizlik sebebiyle saldırganlaşmış ve anarşizme eğilim göstermişler. O zamanlar filmler yarım saatten fazla olmuyormuş. Halk sinemalara dolduğunda devlet erkanları rahat ediyormuş. Devlet sinemacılara destekte bulunup film sürelerini artırmalarını sağlamış. Yani dolaylı olarak şu an izlediğimiz uzun metraj filmlerin babası, halkı yatıştırma fikri. Halk uzun metraja ilk zamanlar meraktan ilgi gösterse de sonralarda sıkıcı bulmaya başlamış, devlet de elindeki en büyük kaynak olan mısırı sinemalarda patlatıp patlatıp dağıtmış, böylece halk filmi beğenmese bile patlamış mısır yiyerek sinema salonundan çıkmıyormuş.
Gereksiz bilgi buraya kadardı

Filmden tad almıyorsanız, patlamış mısır uğruna katlanmayın. Kapatın gitsin.

Film izlerken sesli yorumlar yapmayın, yanınızda izleyenler de dahil o filmin o sahnesini izleyen herkes kapının arkasındaki eli bıçaklı adamı görüyor, üstün zeka falan değilsiniz yani. Zaten o eli bıçaklı adamı size yönetmen bilerek ve isteyerek gösteriyor, gerilim olsun diye. "Kapının arkasında eli bıçaklı adam vaaar!" telaşı gereksiz bir tespitten başka bir şey değil.

Şayet arkadaşlarınız film izlerken "şu arabayla ne hız yapılır haa" şeklinde yorumlar yapmıyorsa, ağzını bile açmıyorsa arkadaşlarınızla film izlemekte sakınca yok. Öyle arkadaş bulmak çok zor bulduysanız kaçırmayın. Birlikte kısa filmler, diziler çektiğimiz, senaryo yazarı Orhan Vurer film izlerken genellikle arkadaşlarıyla falan mesajlaşır. Bu yüzden filmden bir şey anlamaz. Bitince sorsan konusunu bile doğru hatırlayamaz. Ben genellikle yalnız film izlerim. Tek başıma odamda kulaklıkla izlerim, filmden en iyi randımanı böyle alıyorum.

Yönetmeni anlamak
Filmi izlerken yönetmenin derdini anlamamışsanız film bittiğinde aynı filmi izlemiş insanlarla oturup eleştiri (kritik) yapamazsınız. Yönetmene tam anlamıyla teslim olmak gerek. Gösterdiği önemli noktaları görmek, konuşmaları tam dikkatle dinlemek gerek. Sanat filmi olarak kategorilendirilen "sıkıcı" filmlerde özellikle dikkatli izleyici olmak gerekiyor. Çünkü yönetmen 3 saattir bir saksıyı gösterip sonrasındaki 5 saniyede filmde anlatmak istediği mesajı verip kaçabiliyor. Sonuç olarak bir filmden en yüksek oranda tad almak için kulaklıkla ve yalnız izlenmeli.