Milli Eğitim Bakanlığı"nın okullardaki öğrenci kıyafetlerine ilişkin 20132014 eğitim ve öğretim yılından itibaren uygulanacak, kılık kıyafet yönetmeliği çıktı. Başbakandan, bakandan, müsteşardan berisi herkes bu konudaki kişisel görüş ve kanatlarını belirtiler. İnsanoğlu yaptığı şeyin doğruluğuna inanmasa zaten onu kuvveden fiile taşımaz. Kendince de buna birtakım makul ve mantıklı nedenler bulur ve bunları söyler. Eğer yaptığı icraatta, muarız olmadığı gerçeğinden hareket etse, böylesine bir açıklama ve izaha gerek duymaz. Hak sahibinin iddiasına göre; forma, kıyafet bütünlüğü insanların özgürlüklerini kısıtlıyormuş. Kıyafetlerdeki bütünlük, insanların sosyo ekonomik konumu aynı olmadığı için, kimi insanları ekonomik bakımdan açmazlara sokuyormuş. Eğer, bu ekonomik zorlamayı yüzdeli olarak ifade ederseniz, hiç de doğru çıkmaz. Bunu yüzdelikle değil, bindelikle ifade etmek daha doğru olur. Bu yönetmelik çıkarılmadan en doğru saptamayı; veli, öğrenci ve öğretmen üçlüsüyle yapılacak anketlerle daha objektif bir yargıya varılabilinirdi. Kimse darılmasın. Ama, bu gün ortaokullarımızda ve liselerimizdeki otorite boşluğundan dolayı, başarı düzeyinin düşüklüğünden yakınmayanımız var mı? Okullarımız dağılırken, lütfen bir izleme zahmetine girelim. Polis nezareti ve gözetiminde dağılıyor. Görüntü olarak, öğrencilerimizin kılık ve kıyafetlerine gelince, güya okulun forması var. Yaka, bağır açık, darmadağınık, karın hizasına kadar sarkan kravatlar, rimelli, makyajlı kuaförden yeni çıkmış gibi kız öğrenciler
Bizim öğrencilik yıllarımızda, orta öğretim öğrencileri kız-erkek kasket de takardık. Bu uygulama bayağı sıkıntı da verirdi. Tıraşlarımız sade yalın olmak zorundaydı. Liseli bir öğrenci nerde olsa kıyafetiyle tuvaletiyle kimliğini açığa vururdu. Bu standart, onu her olur olmaz ortamda olmaktan alıkoyardı. Okul yöneticileri ve öğretmenleri ara ara kahvehaneleri, bilardo salonlarını denetlerler okul satında buldukları öğrencileri uyarır, ailelerini de durumdan haberdar ederlerdi. Kimsenin bu uygulamaya gıkı çıkmazdı. Yani, o yıllarda mantalite; başarının disiplinden ve otoriteden oluştuğuna inanılırdı. Gerçekten de o yıllarda Kahramanmaraş Lisesi"nin başarısı övgüye değerdi. O günlerden bu güne köprünün altından çok sular geçti. Değişmeyen ne kaldı ki? Doğal olarak, o günlere ilişkin uygulamalarla ilgili mantaliteyi bu günkü mantaliteyle değerlendirecek olursak yanlış yapmış oluruz. Her sosyal olayı kendi zamanının sosyal, psikolojik değer yargılarıyla değerlendirmek en doğru değerlendirme olur.
40 yılı mütecaviz meslek hayatım: yurt dışı görevim, özel lise müdürlüğüm, devlet okullarındaki müdürlüklerim, yüksek öğrenim dâhil çeşitli kademe okullarda yaptığım Türkçe ve edebiyat öğretmenliklerinde geçti. Yani deneyimli sayılabilinirsem az-çok bir deneyimim var denilebilinir. Her iktidar değişikliğinde, yenilik adına, durmadan yönetmelikler değiştirildi. Öğrencilerimiz ve bizler şaşar kalırdık. O gündür, bu gündür hala bir öğrencinin başarısının saptanmasında belirgin bir kriter ortaya koyamadık. Hep imrenerek baktığımız batı dünyası, çeşitli deneyimlerden sonra kriterlerini ortaya koymuş, sağlıklı bir yöntemle uygulamasına devam ediyor. Söz gelimi, Fransızlar liselerinde başarıyı yüz yıldır bakalerya dedikleri yöntemle saptıyor. Bir ara aynı sistemi biz de alıp liselerimizde kullanmışız. Kredili sistem dâhil neler, neler kullandık
İşte bu son kılık kıyafet yönetmeliği de böyle bir değişim malzemesinin ürünü. Aceleye getirilmiş bir uygulama. Okullarımızda ekonomik yetersizliği olan ailelerin çocuklarında kompleksler uyandıracak Marka yarıştıran çocuklar ailelerini fuzuli masraflara sokacaklar öylece çevrelerinde saygınlık kazanmaya çalışacaklardır.1600 mevcutlu okulumuzun takriben 350-400 öğrencisini okul koruma derneği aracılığı ile giydirir, donatırdık. Standartlardan bir sapma olmaz, hiçbir başkalık fark edilmezdi. Özel lisede de durum aynıydı. Belli bir forma olduğu için ekonomik bakımdan çok farklı zenginlikte olan ailelerin çocukları da farklı görünüm arz etmezdi. Madem özgürlüklerde hep batıyı örnek alıyoruz, batıda lise öğrencilerinin toplu sözleşmeli sendikal haklarında grev hakkı da var. Onu da verelim, olsun bitsin. Bir zamanlar Devsol"un sokağa döktüğü gibi çocuklarımızı sokağa dökelim. Bu uygulama liselerimizde çok büyük başıbozukluğa neden olacaktır. Okullarımız panayır yerine dönecektir.
Eğri oturup doğru konuşalım. Allah"ın emri olan tesettür konusu siyasi malzeme olarak o kadar çok kullanıldı ki toplum bundan gına geldi. Maruf bir odak bunun hala gündemde kalmasını, gerektiği zaman kullanılmak üzere ihtiyat akçesi olarak saklı tutuyor, öylesine düzenleme getiriyor. Vay, şu okulda şöyle, bu okulda böyle, fiş mekân okulda böyle olacak diye düzenleme getiriyor. Polemik gene devam edecek, samimi, inanalar gene mağdur olacak. Ortam, şartlar, siyasi irade bundan daha elverişli olamaz. Tek kalemde; okullarımızda, üniversitelerimizde, kamuda isteyen tesettüre uyar,istemeyen uymaz deyip kestirip atmak gerekir.Amaç,üzüm yemek değil
İlkokul 4. sınıf öğrencisi torunum bana:""Dede bana eşarp al. Bir arkadaşım başını örtüyor ben de örteceğim."" demişti. Gayet doğal, annenin, babaannenin başı örtülü. Çocuk onları değil de kimi örnek alacak? Çok da hoşuma gitti. Ona, isterse eşarp takabileceğini, istemezse takmayabileceğini telkin ettim. Allah"tan korkup bu konuyu gündemimizden düşürelim. Eğer, fikri hür, vicdanı hür nesiller istiyorsak seçimi onlara bırakalım.
