Yazıma ad olarak bir Arapça"dan dilimize girmiş kelimeyle, son zamanlarda çokça kullanılan, yeni türetilmiş Türkçe kelimeyi seçtim. Birinci sözün anlamı: anlatımda hoş etki bırakan, nezaket, incelik, acıma duygusu etkisi bırakan anlamına gelecek biçimde kullanılıyor. İkincisi ise: bilgisiz, gafil, vurdumduymazlık anlamlarına gelecek yerlerde kullanılıyor.

Bu iki söz nerden kafama takıldı derseniz? Bunun birincisi; Galatasaray Kulübü Teknik Direktörü Fatih Terim beyin, son verdiğimiz 10 şehidimize ilişkin gösterdiği rikkattir. İkincisi, aymazlık sözü de Genel Kurmay Başkanımız Necdet Özel"le Afyon Valisi İrfan Balkanlıoğlu"nun infilak eden cephanelikte şehit olan 25 şehit Mehmetçiğe rağmen; Afyon Valiliğinde, hiç bir şey olmamış gibi Afyon mermerinden yapılmış satranç takımı ile el dokuması Bayat kiliminin sunumundaki aymazlıktır.

İnsanı yüce kılan, yükselten; ne makamı ne de nesebidir. Hal, hareket ve davranışlarıdır. Ben Galatasaraylı değilim. Fatih Terim"in Galatasaray Kulübünün galibiyet maçından sonra, mülakat yapmak isteyen gazetecilere;""10 şehidimiz var. Spor ve maç konuşacak durumda değilim. Beni mazur görün."" Demecindeki alicenaplık ile kendisi için doğum günü kutlaması hazırlığı yapanların hazırlığını duyduğunda;""Ne partisi, kutlaması?10 şehidimiz varken, bizim acımız bize yeter, unutun bunları…"" diyerek tepki göstermesi, her türlü taktirin üstündedir. O,bizden biri, bizim gibi düşünüyor, hissediyor, acıyı yüreğinde hissediyor. Belli ki empati yapıyor. Ateş düşen ocaklardaki Mehmetçiklerin: babası, anası, eşi, kardeşi, amcası, dayısı yerine kendini koyuyor.

Ya Afyon"da yaşananlar yenilir yutulur gibi değil…25 vatan evladı gürledi gitti. Rabbimiz onları en yüce makamına, Cennetine çağırdı. Askerliğin en yüce rütbesi olan şehitlik rütbesiyle taltif edildiler.""Bir bahçedeyiz şimdi şehitlerle beraber- Bizler gibi ölmüş yiğitlerle beraber."" Diyen Yahya Kemal"in dediği gibi, şimdi onlar; kendilerinden önce, vatanı, namusu, bayrağı, dini, istiklali için şehit olan atalarıyla beraberler. Onlar doğuştan borçlu oldukları vatanlarına borçlarını ödediler. Ya geride bıraktıkları emanetleri? Ana, bacı, evlat, eş ve kardeşlerin acısını kim dindirecek?

Olacak şey mi? Sen kalk hiçbir şey olmamış gibi armağanlaş… Olan biten karşısında insanın kanı donuyor. İnsan bütün bütün yaşama sevincini yitiriyor. Doluya koysan almıyor, boşa koysan dolmuyor. Taziye için verilen teselli armağanı desen, böyle bir geleneğimiz yok. Yazıklar olsun… Acaba, o acı içinde ne yaptığını bilememenin şaşkınlığı içinde mi yapıldı? Bazı kez, çok acı çeken insanlar istem dışı hareketlerde bulunurlar. Öyle mi oldu diyelim?

Her gün PKK terörü yüzünden kan ağlayan vatanımızın, bu acı nedeniyle, bu olayı unutması ve mazur görmesi olağan dışıdır.