Kabaran sular duruldu,

Burda eyalet kuruldu.

Sağlandı sulh, durdu savaş,

Zulkadriye oldu, Maraş.

Tanzimat`la geldi Sancak,

İşler sarpa sardı ancak.

Koynundaki yılan, çıyan,

Sahibine verdi ziyan.

Gizli hâin, açık zâlim,

El ele verirler dâim.

Dış ve iç düşman birleşti,

Halk`ın işleri zorlaştı.

Diyenler demiş şu sözü:

Karga besle oysun gözü.

Zuhur etti kanlı günler,

Masal oldu mutlu dünler.

Mutâreke`yle beraber,

Ülke`yi kapladı keder.

Müstevliler anlaştılar,

Memleket`i paylaştılar.

Böyledir feleğin işi.,

Her zirvenin var, düşüşü.

Kimler n `olmuş, kimler n `ola

Aslan boğdurur çakala.

Önce İngiliz`ler geldi,

Kara gün kapıyı çaldı.

Geldikleri o acı gün,

Yapmak istediler düğün.

Ama Abdal Halil Ağa,

Düşmedi, hain tuzağa.

Söyledi de şu sözünü,

Kazandı halkın özünü:

Sarı altınlar İstemem,

Davul doldurulsa yemem.

İsteğiniz ne vahşidir,

Çomak vurmam, din bahsi`dir.

Gardaş bağrını delemem,

Onlar ağlarken gülemem.

Müslümanlar din gardaşım,

Yok sizinle benim işim."

Bu sözleri dediği an,

Kazandı bir kaybolmaz nam.